...แม้นว่าโลกจะผ่านกี่ยุคกี่สมัยก็ตาม กาลเวลาก็เป็นเครื่องพิสูจน์แล้วว่า มนุษย์ทุกชาติ ศาสนาและเผ่าพันธ์ ต่างก็มีสิ่งหนึ่งเหมือนกันนั่นคือความสุข

ถ้าคิดว่าความสุขอยู่ในทะเล ก็ไปหาที่ทะเลถ้าคิดว่าความสุขอยู่ที่ภูเขา ก็ไปหาที่ภูเขาถ้าคิดว่าความสุขอยู่ที่ห้างสรรพสินค้า ก็ไปเดินช็อปปิ้งถ้าคิดว่าความสุขอยู่ที่การมีเงินมากๆ ก็ทุ่มเทชีวิตให้กับการเงินหรือหากคิดว่าความสุขคือการมีชื่อเสียงโด่งดังก็ทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้มาซึ่งชื่อเสียง

แต่สิ่งหนึ่งที่บุคคลเหล่านี้ได้ค้นพบเหมือนกันก็คือทะเล ภูเขา เงินตรา และชื่อเสียง ทั้งหลายในโลกนี้ไม่สามารถช่วยเขาให้มีความสุขได้เลยในยามที่เขาอกหัก ซึมเศร้า หรือเจ็บปวดทรมานจากโรคร้ายแม้นสมบัติสิ่งสวยงามกองเท่าภูเขาก็ไม่สามารถเติมเต็มความว่างเปล่าในจิตใจของเขาได้ว่ากันตามจริงแล้ว สิ่งเหล่านี้นำมาซึ่งความพึงพอใจในช่วงเวลาสั้นๆสุดท้ายก็จบลงด้วยความเครียด และความเหนื่อยล้า

โชคดีที่มนุษย์ทุกคนเกิดมาพร้อมกับความสามารถอย่างหนึ่งนั้นก็คือ การเป็นโรงงานผลิตความสุขได้ด้วยตนเองความสุขที่ไม่ต้องพึ่งพาบุคคลอื่น หรือสิ่งภายนอกใดๆมาทำให้เกิดขึ้น เป็นความสุขที่อิสระล้วนๆมีอำนาจเหนือสถานการณ์ และสิ่งแวดล้อมปัจจัยภายนอก

แหล่งกำเนิดของความสุขที่ว่านี้มีอยู่แล้วภายในตัวของมนุษย์ทุกๆ คนและสามารถเข้าถึงได้ ด้วยการนั่งสมาธิ..